Derksen verloor die ochtend veel meer dan zijn vader. ,,Hij was mijn maatje. We trokken altijd samen op. We klusten veel en het aantal wedstrijden van mij dat hij in de afgelopen vijftien jaar heeft gemist, is op twee handen te tellen. Vorig jaar, toen we stijf onderaan stonden en er soms niet eens meer bestuursleden van HAVO mee kwamen, was hij er wel. En in mijn jaartje bij De Bataven waar ik 90 procent van de tijd op de bank zat, reed hij helemaal naar Leeuwarden of Sneek om mij vijf minuten te zien invallen.”
De leegte langs de lijn was zondag voelbaar in Angeren. En het verdriet groot toen de HAVO-selectie elkaar stevig vasthield voor een minuut stilte bij de aftrap. Jeff Derksen gebroederlijk naast Rob Derksen, zijn neef en captain van de ploeg uit Haalderen.
,,Rob houdt als aanvoerder in de kleedkamer altijd een kleine speech voor de wedstrijd. Geëmotioneerd zei hij dat we toch minimaal een punt moesten pakken, voor Jos. Zijn oom ook natuurlijk, hij kon het moeilijk uit zijn mond krijgen. Maar het gebeurde. 2-2. Dat is bij Angeren een goed resultaat.”
Goal van Derksen
Even had HAVO zelfs zicht op drie punten voor Jos, na de 1-2 van uitgerekend Jeff Derksen. ,,Ik scoor amper, de afgelopen drie jaar had ik misschien één goal gemaakt. Maar bij een corner liep ik naar voren en op dat moment kreeg ik een gevoel: dit kan hem wel eens worden. Het moest zo zijn. De ontlading was enorm bij iedereen. De jongens bij HAVO zijn mijn beste maten, ook zij zijn geëmotioneerd door de hele situatie. Van Rob kreeg ik een kus en een knuffel.”
Derksen moet door nu. In de geest van zijn vader: zonder te zeuren en te zeiken, doorgaan jij. Als enige man in het gezin Derksen voelt hij een grote verantwoordelijkheid. De strijdlust als wapen tegen het verdriet.
,,Mijn moeder zit nu alleen in een vrij groot huis dat veel onderhoud vergt, dat komt bij mij te liggen. Daarbij hebben we al 32 jaar een grote kersenbongerd, dat komt nu ook op mijn bordje. Dat was in de kersentijd aan het einde van het seizoen al moeilijk te combineren met voetbal, maar nu pa is overleden helemaal. De deur staat nog op een kiertje, maar ik denk wel met voetbal te stoppen. Andere zaken zijn nu belangrijker. Ik vind het heel mooi dat onze kersenverkoop van vader op zoon is overgedragen. Maar de manier waarop is hard.”
